ژل بیماری لثه را از طریق مبارزه با التهاب درمان می کند؟
مبارزه با التهاب لثه
ویال های شیشه ای کوچک از یک ژل شفاف
ژل موضعی که گیرنده سوکسینات را مسدود می کند، نویدبخش درمان بیماری لثه است.
بر اساس مطالعه جدیدی که توسط محققان کالج دندانپزشکی دانشگاه نیویورک انجام شد، ژل موضعی که گیرنده یک محصول جانبی متابولیک به نام سوکسینات را مسدود می کند، بیماری لثه را با سرکوب التهاب و تغییر ساختار باکتری ها در دهان درمان می کند.
این تحقیق که بر روی موش‌ها و با استفاده از سلول‌های انسانی و نمونه‌های پلاک انجام شد، زمینه را برای درمان غیرتهاجمی بیماری لثه فراهم می‌کند که افراد می‌توانند برای پیشگیری یا درمان بیماری لثه در خانه روی لثه‌ها استفاده کنند.
بیماری لثه (همچنین به عنوان پریودنتیت یا بیماری پریودنتال شناخته می شود) یکی از شایع ترین بیماری های التهابی است که تقریباً نیمی از بزرگسالان 30 سال و بالاتر را مبتلا می کند. با سه جزء مشخص می شود: التهاب، عدم تعادل باکتری های ناسالم و سالم در دهان، و تخریب استخوان ها و ساختارهای نگهدارنده دندان ها. بیماری لثه کنترل نشده می تواند منجر به دردناک و خونریزی لثه، مشکل در جویدن و از دست دادن دندان شود.
هیچ درمان فعلی برای بیماری لثه به طور همزمان التهاب را کاهش نمی دهد، اختلال در میکروبیوم دهان را محدود می کند و از تحلیل استخوان جلوگیری می کند.
دانشمند پژوهشی در بخش پاتوبیولوژی مولکولی در دندانپزشکی نیویورک و نویسنده اول این مطالعه، گفت: نیاز فوری بهداشت عمومی به درمان‌های هدفمندتر و مؤثرتر برای این بیماری رایج وجود دارد.
تحقیقات گذشته افزایش سوکسینات – مولکولی که در طول متابولیسم تولید می شود – را با بیماری لثه مرتبط می کند و سطوح بالاتر سوکسینات با سطوح بالاتر التهاب مرتبط است. گوو و همکارانش در کالج دندانپزشکی NYU همچنین در سال 2017 کشف کردند که سطوح بالای سوکسینات گیرنده سوکسینات را فعال کرده و از دست دادن استخوان را تحریک می کند.
این یافته‌ها گیرنده سوکسینات را به یک هدف جذاب برای مقابله با التهاب و از دست دادن استخوان و به طور بالقوه متوقف کردن بیماری لثه تبدیل کرد.
دکتر فاطمه حیدری بهترین دندانپزشک اصفهان می باشند.
پیشگیری از پوسیدگی در دوران کودکی
تقویت ارتباط بین سوکسینات و بیماری لثه
محققان با بررسی نمونه پلاک دندانی از انسان و نمونه پلاسما از موش شروع کردند. آنها با استفاده از تجزیه و تحلیل متابولومیک، سطوح بالاتری از سوکسینات را در افراد و موش‌های مبتلا به بیماری لثه در مقایسه با افراد دارای لثه‌های سالم دریافتند که تاییدی بر آنچه مطالعات قبلی نشان داده است.
آنها همچنین مشاهده کردند که گیرنده سوکسینات در لثه انسان و موش بیان شده است. آنها برای آزمایش ارتباط بین گیرنده سوکسینات و اجزای بیماری لثه، موش‌ها را به‌طور ژنتیکی تغییر دادند تا گیرنده سوکسینات را غیرفعال کنند.
در موش‌های «ناک اوت» مبتلا به بیماری لثه، محققان سطوح پایین‌تری از التهاب را در بافت لثه و خون، و همچنین از دست دادن استخوان کمتر را اندازه‌گیری کردند. آنها همچنین باکتری‌های مختلفی را در دهان خود یافتند: موش‌های مبتلا به بیماری لثه نسبت به موش‌های «ناک اوت»، عدم تعادل باکتری‌ها بیشتر بود.
این موضوع زمانی صادق بود که محققان به هر دو نوع موش سوکسینات اضافی دادند که باعث بدتر شدن بیماری لثه در موش‌های معمولی شد. با این حال، موش های “ناک اوت” در برابر التهاب، افزایش باکتری های ناسالم و از دست دادن استخوان محافظت شدند.
فانگشی ژو، دستیار دانشمند پژوهشی در بخش پاتوبیولوژی مولکولی در دندانپزشکی دانشگاه نیویورک و نویسنده اول این مطالعه گفت: «موش‌های بدون گیرنده‌های فعال سوکسینات نسبت به بیماری مقاوم‌تر بودند. “در حالی که ما قبلاً می دانستیم که بین سوکسینات و بیماری لثه ارتباط وجود دارد، اکنون شواهد قوی تری داریم که نشان می دهد افزایش سوکسینات و گیرنده سوکسینات محرک اصلی این بیماری هستند.”
جراح دندانپزشک اصفهان از اینجا بشناسید.
یک درمان جدید
برای بررسی اینکه آیا مسدود کردن گیرنده سوکسینات می‌تواند بیماری لثه را بهبود بخشد، محققان یک فرمول ژلی از یک ترکیب کوچک ایجاد کردند که گیرنده سوکسینات را هدف قرار داده و از فعال شدن آن جلوگیری می‌کند. مبارزه با التهاب لثه – در مطالعات آزمایشگاهی سلول‌های لثه انسان، این ترکیب التهاب و فرآیندهایی را که منجر به تحلیل استخوان می‌شود، کاهش داد.
سپس این ترکیب به عنوان یک ژل موضعی روی لثه‌های موش‌های مبتلا به بیماری لثه اعمال شد که باعث کاهش التهاب موضعی و سیستمیک و تحلیل استخوان در عرض چند روز شد. در یک آزمایش، محققان این ژل را یک روز در میان به مدت چهار هفته روی لثه‌های موش‌های مبتلا به بیماری لثه قرار دادند که در مقایسه با موش‌هایی که ژل دریافت نکردند، از دست دادن استخوان آنها به نصف کاهش یافت.
اینستاگرام دکتر فاطمه حیدری همین جا کلیک کنید.
موش های تحت درمان با ژل نیز تغییرات قابل توجهی در جامعه باکتری های دهان خود داشتند. قابل توجه است که باکتری‌های خانواده Bacteroidetes – که شامل پاتوژن‌هایی می‌شوند که در بیماری لثه غالب هستند – در افرادی که با ژل درمان شده‌اند کاهش یافته است.
ما آزمایش‌های بیشتری انجام دادیم تا ببینیم آیا خود این ترکیب به عنوان یک آنتی‌بیوتیک عمل می‌کند یا خیر، و متوجه شدیم که مستقیماً بر رشد باکتری‌ها تأثیر نمی‌گذارد. دیپاک ساکسنا، استاد دندانپزشکی دانشگاه نیویورک و نویسنده ارشد این مطالعه گفت: این نشان می‌دهد که ژل از طریق تنظیم التهاب، جامعه باکتری‌ها را تغییر می‌دهد.
محققان به مطالعه ژل در مدل‌های حیوانی برای یافتن دوز و زمان مناسب برای استفاده و همچنین تعیین هرگونه سمیت ادامه می‌دهند. مبارزه با التهاب لثه – هدف بلندمدت آنها ایجاد ژل و نوار دهانی است که می تواند در خانه توسط افراد مبتلا به بیماری لثه یا در معرض خطر ابتلا به بیماری لثه استفاده شود و همچنین یک فرمول قوی تر و آهسته رهش که دندانپزشکان می توانند روی پاکت هایی که در لثه ایجاد می شود استفاده کنند. در طول بیماری لثه
درمان‌های فعلی برای بیماری شدید لثه می‌تواند تهاجمی و دردناک باشد. در مورد آنتی بیوتیک ها، که ممکن است به طور موقت کمک کنند، باکتری های خوب و بد را از بین می برند و میکروبیوم دهان را مختل می کنند. با ما تماس بگیرید.
